Ting eg aldri vil forstå

Nokre ting vil eg aldri forstå. Som at enkelte trur at julenissen ikkje fins.

Eller at vaksne folk får seg til å skjelle ut andre for bagatellar. Eller at nokon kan 

meine at så lenge dei sjølve er tørre på beina, så kan det berre vere med alle dei 

som er våte og kalde og at desse kan takke seg sjølv. Eller at det faktisk går an å 

ikkje like avokado. Eller sjokolade. Eller peparkaker. Eller lukta av kanel.

Eller at nokon kan bestemme at Fragglane og Bumpibjørnane ikkje skal gå non stop på 

barne-TV. Eg kan heller ikkje forstå korleis trappa som vart vaska i forgårs brått er full 

av hundehår igjen. Eller korleis det faktisk går an å sitje inni eit svært, tungt fly og berre 

FLY, liksom. Eller kvifor godene i livet har vore, er og truleg vil forbli så ujevnt fordelt.

Eller kvifor hundar flest ikkje kan dresserast til å koke graut og henge opp klesvask.

Og ja, så til det som fekk meg til å skrive dette innlegget:

Eg kan aldri forstå korleis du kan ha eit osterundstykke som skal toppast med to halve 

druer og ein bit paprika, og så faktisk UNNGÅ å lage smilefjes av det. Altså; to halve druer 

og ein lett bøygd paprikabit. Det MÅ jo bli eit smilefjes oppå osten! Sant vel? Men eg var på 

eit møte i går, og då vart vi faktisk servert slike rundstykker som på bilete nr 1. 

Er det rart eg måtte ommøblere? For meg gjekk det ikkje an å ete det rundstykket 

slik det var. Og eg er sikker på at smaken vart heva etter at eg danderte det slik:

Og når eg først var igong, så måtte jo skinkerundstykket 

med agurk og tomat omorganiserast, også.

Eg er overtydd om at livet blir lettare og lysare når maten smiler til meg :)

Kva trur du?