Fine brua mi

Noko av det vakraste med Måløy, syns eg, er brua vår. Eller brua mi, som eg skriv i tittelen. Kvar 

dag ser eg på den, går over den eller under den - eller køyrer over den på veg til noko nesten i siste 

liten. Av og til høyrer eg den, også. Når vinden bles sterkt nok frå rette kanten, syng nemleg brua. 

Eg likar det. Dei som har greie på det, seier at den ulande tonen er ein einstrøken C. 

Eg kan sjå heile brua frå det vesle huset mitt. Når eg sit oppe på seine kveldar, og somme tider kan 

få kjensla av at berre eg i heile verda er vaken, minner brua meg om at det ikkje stemmer. Stadig ser 

eg lys frå bilar som køyrer over brua. På veg til og på veg frå. Og inni bilane er det jo menneske, 

og desse menneska er vakne. Så eg er ikkje åleine om å vere oppe i natta. 

Det er fint å tenkje på.

Når vinden tek tak her i byen vår, likar eg å gå over brua. Hunden Walter er også med. 

Han kan styre entusiasmen over vinden som bles bustebryna hans inn i augene, 

men han elskar å gå tur. Så han seier ingenting, og blir med. Eg får denne frie 

kjensla når eg står i vinden midt på brua, litt på same måten som når ein 

har klive til toppen av eit fjell. Vind i håret. Livet skjer no.

Men endå oftare går eg under brua. På Moldøen, som er knytt til Måløy med ei vegfylling. 

Ein smal sti går rundt heile den vesle øya, og brua over held den liksom fast, så den ikkje 

reiser avgarde med straumen. Tenkjer eg. Eg og hunden Walter er nesten alltid åleine der, 

og sjølv om det undrar oss litt sidan øya er så vakker, så er vi også litt glade for det. 

Særleg Walter, som får springe tulling rundt i tuene der. Og det er alltid ledig på 

den raude benken på høgda midt på øya, ved minnesmerket frå krigen. 

Eg likar å sitje der og tenkje litt før vi går heim.

Eg begynte med å seie at eg syns brua er noko av den vakraste i Måløy. Eg har ein stadig 

veksande fascinasjon for dette byggverket, og eg har studert det frå dei fleste kantar. 

Eg kan knapt gå over eller under brua utan å ta eit bilete eller to. Nokon har sagt at 

Måløybrua er eit kunstverk i stål og  betong. Eg seier det same. 

Og til slutt; Denne symbolikken som ligg i ei bru, om å knyte saman, overkomme. 

Den er fin.

-åse-